- Szczegóły
- Kategoria: Katechezy
- Odsłon: 826
1. W wielu katolickich domach rodzice umieszczają nad łóżeczkiem syna lub córki obrazek Anioła Stróża. Zwykle przedstawiony jest on jako uduchowiona istota ze skrzydłami, strzegąca dzieci przechodzące przez rozwieszony nad przepaścią most. W kaplicy Najświętszego Sakramentu w katedrze płockiej aniołowie, ubrani w szaty liturgiczne, adorują Chrystusa. Na niejednym cmentarzu pogrążeni w bólu rodzice na grobie swego dziecka umieszczają napis: „Powiększył grono aniołków”. Czy rzeczywiście zmarłe dziecko staje się aniołem? Kim są aniołowie? Co o nich wiemy? Czego na ich temat uczy Kościół?
2. Słowo anioł pochodzi z języka greckiego (angelos) i oznacza zwiastuna albo posłańca. Anioł to istota, która nie należy do świata ziemskiego, ale może kontaktować się z ludźmi i wywierać na nich wpływ. W Katechizmie Kościoła Katolickiego czytamy: „Jako stworzenia czysto duchowe aniołowie posiadają rozum i wolę: są stworzeniami osobowymi i nieśmiertelnymi. Przewyższają doskonałością wszystkie stworzenia widzialne” (KKK 330). Jan Paweł II nauczał, że „stanowią one jak gdyby najbliższe środowisko Boga” (katecheza z 9 lipca 1986 r.). Biblia wielokrotnie wspomina o udziale aniołów w najważniejszych momentach historii zbawienia. W Starym Testamencie anioł strzegł bram raju po opuszczeniu tego miejsca przez Adama i Ewę (Rdz 3,24); aniołowie objawiali prorokom wolę Boga (Iz 6,6; Ez 40,3) oraz głosili chwałę Stwórcy (Iz 6,2). W szczególności mają oni zleconą troskę o ludzi, o czym najwięcej mówi Księga Tobiasza. Psalmy wręcz zapewniają człowieka: „aniołom twoim rozkazał… aby cię nosili na ręku, byś nie uraził o kamień swej nogi” (Ps 91). W Nowym Testamencie anioł zapowiedział Zachariaszowi niezwykłe narodziny jego syna (Łk 1,19), zwiastował Maryi poczęcie Jezusa (Łk 1,26) i polecił Józefowi udać się do Egiptu, aby uchronić Dzieciątko przed zemstą Heroda (Mt 2,13-19). Ewangelie mówią także o obecności anielskiej podczas czterdziestodniowego postu Jezusa na pustyni (Mt 4,11), podczas modlitwy w Ogrójcu (Łk 22,43), przy grobie Zmartwychwstałego (Łk 24,4) i przy Wniebowstąpieniu (Dz 1,11). Wszyscy Ewangeliści zapisują też, że „Syn Człowieczy… przyjdzie w chwale Ojca swojego razem z aniołami świętymi” (por. Mk 8,38).
- Szczegóły
- Kategoria: Katechezy
- Odsłon: 828
1. Człowiek wszystkich czasów zadaje sobie w pewnych chwilach pytanie, skąd się wziął Wszechświat i jaki jest sens i cel ludzkiego życia (por. KKK 282). Odpowiedzi na te pytania wielu szuka w nauce, zwłaszcza w naukach przyrodniczych. Współczesne przyrodoznawstwo, korzystając ze znajomości praw fizyki, mówi o istnieniu początkowego punktu, od którego świat zaczął się rozszerzać. Obliczono, że ten początek miał miejsce około 20 miliardów lat temu. Co było wcześniej i dlaczego Wszechświat zaczął się rozszerzać - na to współczesna nauka nie ma jednak odpowiedzi. Pod koniec XX wieku zaczęto głosić, że rozwój Wszechświata dokonuje się po to, aby mógł pojawić się w nim człowiek. Gdyby nie było człowieka, to Wszechświat nie miałby nawet świadomości swego istnienia. Czy jednak powstanie człowieka było ostatecznym kresem ewolucji i w jakim celu się dokonało? Czy człowiek powstał wskutek ślepego przypadku i jaki jest sens jego istnienia? Również na te pytania nauki przyrodnicze nie potrafią odpowiedzieć.
- Szczegóły
- Kategoria: Katechezy
- Odsłon: 897
1. Czy naprawdę – pytają niektórzy ludzie - powinniśmy wierzyć w opowiadania o stworzeniu w ciągu sześciu dni? O Stwórcy w postaci majestatycznego Ojca? Warto sobie w takiej chwili przypomnieć postać Jana Pawła II, który znaczną część „Tryptyku rzymskiego” poświęca Kaplicy Sykstyńskiej, tej samej, w której 16 października 1978 r. został wybrany na Papieża. Stając w tym miejscu – pisze Ojciec Święty – staję „na progu Księgi. / Jest to Księga Rodzaju – Genesis. / Tu, w tej kaplicy, wypisał ją Michał Anioł / nie słowem, ale bogactwem / spiętrzonych kolorów”.
2. Istotnie, w latach 1508-1512 na sklepieniu Kaplicy Sykstyńskiej w Rzymie Michał Anioł namalował wyjątkowe dzieło, przedstawiające historię stworzenia i początki ludzkości. Na kilku potężnych freskach artysta ośmielił się przedstawić Stwórcę unoszącego się w pustej przestrzeni i gestem dłoni oddzielającego światło od ciemności. Na czwartym, najbardziej znanym obrazie, ze wskazującego palca Boga przeskakuje iskra życia ku wyciągniętej dłoni Adama…
- Szczegóły
- Kategoria: Katechezy
- Odsłon: 933
1. Chrześcijanin od najmłodszych lat zna słowa, które wypowiada podczas czynienia znaku krzyża: „W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”. Te słowa słyszymy także na początku Mszy Świętej, a w nieco zmienionej formie na jej zakończenie: „Niech was błogosławi Bóg Wszechmogący, Ojciec i Syn, i Duch Święty”. W ten sposób wyznajemy wiarę w Trójcę Świętą, która jednoczy wszystkich chrześcijan (por. KKK 232). Prawda o Trójcy Świętej jest główną tajemnicą wiary dotyczącą Boga, zajmującą główne miejsce pośród prawd objawionych.
2. Prawda o Trójcy Świętej mówi o tym, że jest jeden Bóg w trzech osobach: Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty. Jak naucza Katechizm Kościoła Katolickiego, „nie wyznajemy trzech bogów, ale jednego Boga w trzech osobach” (KKK 253); jesteśmy „chrzczeni «w imię» - a nie «w imiona» - Ojca i Syna, i Ducha Świętego, ponieważ jest tylko jeden Bóg, Ojciec wszechmogący, i Jego jedyny Syn, i Duch Święty: Trójca Święta” (KKK 233). Te Osoby Boskie różnią się jednak relacjami wzajemnymi i pochodzeniem. Bóg Ojciec zrodził przed wiekami Syna Bożego, współistotnego Sobie, a Duch Święty pochodzi od Ojca i Syna Bożego.
- Szczegóły
- Kategoria: Katechezy
- Odsłon: 941
1. Gdy po raz pierwszy spotykamy jakąś osobę, to zazwyczaj chcemy poznać jej imię. Tym imieniem ją potem nazywamy i przywołujemy, wyróżniamy spośród wielu innych osób i pod tym imieniem ją zapamiętujemy. Także trzecia osoba Trójcy Świętej ma swoje imię, chociaż o bardzo swoistej naturze. Nazywa się Duchem. Na początku Księgi Rodzaju, w opisie stworzenia świata jest mowa o Duchu Bożym, który unosił się nad wodami. Pojęcie „Duch” jest tłumaczeniem hebrajskiego słowa „ruah”, które oznacza tchnienie, powietrze, wiatr. W Starym Testamencie słowo „Duch”, gdy odnosi się do Boga, występuje zazwyczaj z określeniami: Boży, Pański, Święty.
2. Kim jest Duch Święty? Katechizm Kościoła Katolickiego uczy: „Duch Święty jest trzecią osobą Trójcy Świętej, współistotny Ojcu i Synowi, z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę” (por. KKK 685).