Polska 89,36% Polska
Nieznany 7,74% Nieznany
Stany Zjednoczone Ameryki 1,64% Stany Zjednoczone Ameryki
Niemcy 0,39% Niemcy
Chiny 0,27% Chiny

Razem:

47

Krajów
00049
Dzisiaj:  49 Wczoraj:  104 Ten miesiąc:  1.344

1. W Składzie Apostolskim wyznajemy wiarę w „świętych obcowanie”, zwane inaczej komunią świętych. Co rozumiemy przez to wyrażenie?

2. Katechizm Kościoła Katolickiego naucza, że pojęcie „komunia świętych” ma dwa znaczenia: „komunia w rzeczach świętych” i „komunia między osobami świętymi” (por. KKK 948). Komunia w rzeczach świętych oznacza wspólne uczestnictwo wszystkich członków Kościoła w tej samej wierze, w sakramentach, w charyzmatach i innych darach (por. KomKKK 194).

Komunia świętych osób oznacza natomiast wspólnotę między trzema stanami Kościoła: wiernymi na ziemi, duszami zmarłych oczekującymi w czyśćcu na pełne zjednoczenie z Bogiem oraz tymi, którzy już mają udział w chwale Bożej w niebie (por. KomKKK 195).

3. Komunia wiary wynika z faktu, że wszyscy członkowie Kościoła wyznają tę samą wiarę, otrzymaną od apostołów, komunia sakramentów polega zaś na tym, że przez nie wierni jednoczą się z Bogiem i między sobą. W sposób szczególny to zjednoczenie następuje przez chrzest, który wszczepia wiernych we wspólnotę Kościoła oraz przez Eucharystię, która buduje jedność (por. KKK 949-950). Komunia charyzmatów oznacza udzielanie przez Boga poszczególnym członkom Kościoła różnorakich darów służących dobru całej wspólnoty. Takimi charyzmatami mogą być między innymi: dar jasnego nauczania prawd wiary czy dary uzdalniające do wypełniania posług w Kościele. Inny przykład komunii w rzeczach świętych to wspólnota posiadanych dóbr. Katechizm naucza, że „wszystko, co posiada prawdziwy chrześcijanin, winien traktować jako dobro, które ma wspólnie z innymi” (KKK 952). Szczególnym wyrazem komunii jest także wzajemna miłość, jednocząca chrześcijan (por. KKK 953). Pojęcie „komunia świętych” dotyczy nie tylko rzeczy, lecz również osób, którymi są członkowie trzech stanów Kościoła.    Pierwszą grupę stanowią wierni na ziemi, drugą - zmarli, którzy w czyśćcu oczyszczają się ze swoich grzechów popełnionych w ziemskim życiu. Do trzeciej należą ci, którzy cieszą się szczęściem nieba. Te trzy grupy ludzi stanowią jedną wielką rodzinę dzieci Bożych w Chrystusie, gdyż łączą się ze sobą we wzajemnej miłości i w jednej chwale Trójcy Przenajświętszej (por. KKK 959). Wszyscy, aczkolwiek w różnym stopniu i w różny sposób są złączeni w tej samej miłości Boga i bliźniego (KKK 954).

„Świętych obcowanie” polega więc na tym, że wspólnota Kościoła istnieje nie tylko na ziemi, ale przekracza granice śmierci - między Kościołem pielgrzymującym na ziemi a tymi, którzy „zasnęli w pokoju Chrystusowym”, istnieje łączność i wzajemne świadczenie sobie dobra. Mówimy więc również o łączności świętych na ziemi ze świętymi w czyśćcu i ze świętymi w niebie.Wierni na ziemi pozostają w łączności ze świętymi w niebie. Uroczyście wspominamy świętych, wzywamy ich pomocy i pośrednictwa u Boga oraz naśladujemy w życiu. Oni zaś uwielbiają Boga wraz z nami, wstawiają się za nami i proszą Boga o nasze zbawienie oraz o zbawienie ludzi przebywających w czyśćcu. Obcowanie ze świętymi w niebie łączy nas z Chrystusem jako Źródłem i Głową Ludu Bożego (KKK 957). Zarówno święci w niebie jak i na ziemi łączą się ze zmarłymi w czyśćcu. Święci w niebie wspomagają ich swoją modlitwą, a wierni na ziemi odpustami, dobrymi uczynkami oraz szczególnie Ofiarą Mszy świętej oraz innymi modlitwami zanoszonymi do Boga w ich intencji. Zmarli zaś w czyśćcu nie mogą już ani spełniać dobrych uczynków, ani modlić się za siebie, ale mogą dziękować świętym w niebie za pomoc oraz okazywać nam wdzięczność poprzez swoje modlitwy.

4. Zapamiętajmy: Komunia świętych to przede wszystkim wspólnota członków Kościoła w jednej wierze, w sakramentach oraz w charyzmatach i innych darach duchowych (por. KomKKK 194). Obcowanie świętych to także łączność między tymi, którzy zjednoczyli się z Chrystusem: „niektórzy są pielgrzymami na ziemi; inni, którzy odeszli z tego życia, poddawani są oczyszczeniu (...); inni wreszcie zażywają chwały Bożej i wstawiają się za nami” (KomKKK 195).

Ks. Józef Kraszewski

za: Katechizm Płocki