Polska 92,23% Polska
Nieznany 4,84% Nieznany
Stany Zjednoczone Ameryki 1,66% Stany Zjednoczone Ameryki
Niemcy 0,37% Niemcy
Chiny 0,28% Chiny

Razem:

45

Krajów
00041
Dzisiaj:  41 Wczoraj:  200 Ten miesiąc:  476

1. Niektórzy ludzie, w tym niestety również niektórzy chrześcijanie, utożsamiają Kościół jedynie z instytucją o zasięgu międzynarodowym. Dla innych jest on tylko dobrze funkcjonującą organizacją religijną, jeszcze inni mówią, że Kościół to duchowieństwo z Papieżem na czele. Takie rozumienie Kościoła jest jednak niepełne.

2. Kościół bowiem został utworzony i uporządkowany na tym świecie jako Lud Boży, społeczność wierzących w Chrystusa, w której z ustanowienia Bożego obowiązuje ustrój hierarchiczny. Lud ten kierowany jest przez następcę św. Piotra i biskupów pozostających z nim w łączności. Wierni, czyli członkowie tej społeczności, to zarówno świeccy chrześcijanie, jak i święci szafarze, czyli duchowni. Wśród wiernych są także tacy, którzy poświęcają się Bogu w życiu konsekrowanym, żyjąc w zakonach lub instytutach świeckich.

3. Jak naucza Sobór Watykański II, „podobało się Bogu uświęcać i zbawiać ludzi nie pojedynczo, z wykluczeniem wszelkiej wzajemnej między nimi więzi, lecz uczynić z nich lud, który by Go poznawał w prawdzie i zbożnie Mu służył. Przeto wybrał sobie Bóg na lud naród izraelski, z którym zawarł przymierze i który stopniowo pouczał (...). Wszystko to jednak wydarzyło się jako przygotowanie i jako typ owego przymierza nowego i doskonałego, które miało być zawarte w Chrystusie (...). Chrystus ustanowił to nowe przymierze, to znaczy nowy testament, w swojej krwi, powołując spośród Żydów i pogan lud, który nie wedle ciała, lecz dzięki Duchowi zróść się miał w jedno i być nowym Ludem Bożym” (KKK 781). Członkiem tej społeczności, której Założycielem i Głową jest Jezus Chrystus, staje się człowiek nie przez narodziny fizyczne, ale przez wiarę w Chrystusa i przyjęcie chrztu świętego. Prawem, które obowiązuje w tej wspólnocie, jest nowe przykazanie miłości, zgodnie z którym ludzie winni wzajemnie miłować się tak, jak Chrystus ich umiłował (por. J 13, 34). Wreszcie, do tego nowego Ludu Bożego, stanowiącego narzędzie zbawienia wszystkich i posłanego do całego świata, powołani są wszyscy ludzie i wszystkie narody (por. KK 9; 13). Ta powszechna wspólnota wierzących w Chrystusa wyraźnie różni się od wszelkich ugrupowań religijnych, etnicznych, politycznych czy kulturowych, znanych w historii. Owa społeczność posiada pewne charakterystyczne cechy. Przede wszystkim jest ona Ludem Bożym, czyli – jak powie św. Piotr Apostoł – „wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem Bogu na własność przeznaczonym” (1 P 2, 9). Opierając się na tych słowach z Pierwszego Listu św. Piotra, Sobór Watykański II naucza, że nowy Lud Boży jest ludem kapłańskim, prorockim i królewskim (por. KK 10). Osoby, które stają się członkami tej społeczności, dostępują udziału w zadaniach Chrystusa – Kapłana, Proroka i Króla. Jako ci, których Chrystus Pan „uczynił kapłanami Bogu i Ojcu swojemu” (por. Ap 1, 6), wierni są wezwani do tego, by składać Bogu duchowe ofiary przez pełne wiary korzystanie z sakramentów, modlitwę, świadectwo świątobliwego życia, wyrzeczenie, cierpienie i czynną miłość. Jako uczestnicy proroczej funkcji Chrystusa, członkowie Ludu Bożego winni trwać w wierze Apostołów, pogłębiać jej rozumienie, szerzyć żywe świadectwo o Chrystusie i być Jego świadkami w świecie. Wreszcie mając udział w królewskim zadaniu Chrystusa, który „nie przyszedł, aby mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu” (Mt 20, 28), członkowie Ludu Bożego powinni urzeczywistniać swoją godność królewską, służąc Chrystusowi w tych, z którymi On się utożsamia, mianowicie w ubogich, cierpiących, opuszczonych, bezbronnych i potrzebujących (por. Mt 25, 35 – 45).

4. Zapamiętajmy: „Kościół jest Ludem Bożym, ponieważ spodobało się Bogu uświęcać i zbawiać ludzi nie pojedynczo, lecz ustanowić ich jako lud, zgromadzony w jedności z Ojcem i Synem, i Duchem Świętym” (KomKKK 153). „Do Ludu Bożego wchodzi się przez wiarę i chrzest” (KKK 804). Jako członkowie tego ludu jesteśmy wszyscy odpowiedzialni za Kościół. Troszcząc się o jego rozwój poprzez życie sakramentalne, modlitwę, pogłębianie wiedzy religijnej i uczynki miłości, potwierdzamy naszą godność członków Ludu Bożego i przyczyniamy się do rozszerzania Królestwa Bożego na ziemi.

Ks. Jan Krajczyński

za: Katechizm Płocki