AKTUALNOŚCI

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

Opublikowano: 25 maj 2019

Odsłon: 1100

W dniu 21 maja we wspomnienie św. Jana Nepomucena została poświęcona nowa figura tegoż świętego w odnowionej kapliczce w Szwarocinie. Zgromadzeni licznie mieszkańcy wraz z Proboszczem i Wójtem odśpiewali Litanię loretańską zawierzając wieś opiece Matki Bożej i św. Jana Nepomucena.

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

Opublikowano: 11 maj 2019

Odsłon: 920

List Biskupa Łowickiego na Niedzielę Chrystusa Dobrego Pasterza

Czcigodni Bracia w kapłaństwie,

Osoby życia konsekrowanego,

Drodzy Bracia i Siostry,

         W IV Niedzielę Wielkanocy obchodzimy Niedzielę Chrystusa Dobrego Pasterza. Sam Jezus używa tego porównania – widzi nas jako swoje owce, które dobrze zna, o które się troszczy i które chroni przed złem. Ci zaś, którzy należą do Chrystusa, znają Jego głos i słuchają wezwań, jakie do nich kieruje Dobry Pasterz. To piękny obraz dialogu między Bogiem a człowiekiem. Wsłuchiwać się w Boży głos, to znaczy właściwie odczytywać swoje powołanie. Bóg bowiem wie, jaki jest cel naszej wędrówki, zna nasze talenty i nasze ograniczenia; zna głębię ludzkich pragnień, ale i płytkość naszych zamierzeń, gdy grzech opanuje serce człowieka.

         Dziś słyszeliśmy o Pawle i Barnabie, którzy nauczali w Antiochii.
Oto ludzie chętnie ich słuchali. Całe tłumy otwierały serca na ich zachęty
do wytrwania w łasce. Podobnie my, zasiądźmy wokół Słowa i spróbujmy otworzyć się na naukę dnia dzisiejszego.

1. Spojrzenie na kapłaństwo

         Pozwólcie, Moi Drodzy, że dzisiaj pochylę się razem z Wami nad tajemnicą kapłaństwa. Jest to w pewnym sensie odpowiedź na wezwanie św. Pawła, który zachęcał w jednym ze swoich listów: Przypatrzcie się, bracia, powołaniu waszemu. Przypatrzmy się więc w szczególny sposób powołaniu kapłańskiemu. Dotykając istoty sakramentu święceń, trzeba pochylić się nad wielkością daru, który zostawił nam Jezus Chrystus, najwyższy i wiekuisty Arcykapłan. To w pewnym sensie spojrzenie na samego Chrystusa, który nadał kapłaństwu najgłębszy sens. Kapłani Starego Testamentu składali ofiary, by przebłagać Boga za ludzkie winy. Wierzono, że ludzki grzech trzeba jakoś naprawić, jakoś wynagrodzić Bogu, którego ten grzech obraża. Przelewano więc krew zwierząt i składano inne ofiary pokarmowe. Winę ludzką wypalał ogień trawiący ofiarę, a dym był znakiem modlitwy unoszącej się ku Bogu.

         Jezus Chrystus, Jedyny pośrednik nadał kapłaństwu nowy, głębszy sens. Zmieniając całą praktykę ofiarniczą biblijnego Izraela, sam stał się Ofiarą, którą jako Najwyższy Kapłan złożył za ludzkie grzechy. Jak pouczał prorok Izajasz: Lecz On był przebity za nasze grzechy, zdruzgotany za nasze winy. Spadła Nań chłosta zbawienna dla nas, a w Jego ranach jest nasze zdrowie (Iz 53, 5). Odtąd podczas każdej Mszy świętej uobecniamy tę Najświętszą Ofiarę; Jezus ciągle bierze na siebie nasze grzechy i przelewa swoją Przenajdroższą Krew.

         Spojrzenie na kapłana i kapłaństwo może być bardzo różne. Odczuwamy to zwłaszcza w dzisiejszym świecie, który z taką łatwością podgląda innych, oskarża, patrzy z wyrzutem, czy karmi się sensacją. To ci m.in., którzy trudzą się głoszeniem słowa i nauczaniem. A ja pragnę podziękować wszystkim, którzy patrzą na kapłanów dostrzegając wielkość ich powołania. Dziękuję tym, którzy choć wiedzą, że kapłani noszą skarb w naczyniach glinianych ludzkich słabości i ograniczeń, to wciąż zachowują w swoich sercach wielki szacunek dla kapłaństwa. Wiem, że tej życzliwości jest wciąż bardzo dużo. Dziękuję za każde dobre słowo i modlitwę w intencji powołań i powołanych. Dziękuję również za każde wypowiedziane na widok księdza pozdrowienie: Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus! Chwalimy w ten sposób samego Chrystusa i dajemy świadectwo naszej wierze. Dziękuję za wszelką życzliwość i Wasze zaangażowanie w sprawy Kościoła.

2. Spojrzenie na Jezusa

         Myśląc o kapłaństwie patrzymy cały czas na Jezusa Chrystusa, którego Ojciec uświęcił i posłał na świat (por. J 10, 36). To spojrzenie jest wciąż tak bardzo ważne. I chyba nie sposób nie wspomnieć w tym miejscu o doświadczeniu Adoracji Najświętszego Sakramentu. Jest to modlitwa niełatwa, zwłaszcza, gdy trwamy w milczeniu. Można powiedzieć, że pozornie nie podejmujemy w ogóle działania. Nie jest to jednak żaden duchowy letarg. Przeciwnie, dzięki mojemu milczeniu, mogę wsłuchiwać się w Boga, to On działa. Patrzę i słucham. Otwiera się moje serce, a Bóg je rozszerza, bym mógł przyjąć jeszcze więcej łask. Oddaję mój czas Bogu. Oddaję Mu cześć w Duchu i prawdzie. Wpatrzony w Jezusa, czerpię z Niego żywotne siły.

         Pozwólcie, że wrócę na chwilę do opisu Męki Pańskiej. Gdy św. Piotr zaparł się trzy razy swojego Mistrza, był taki moment, w którym spojrzenia Jezusa i Piotra na chwilę się spotkały. To był ten moment – moment uzdrawiającej adoracji, która przemieniła serce Piotra. Gorzko zapłakał nad swoim grzechem, ale już nie koncentrował się na sobie, tylko na Jezusie, który spojrzał na niego z miłością (por. Mt 26, 69-73). Także podczas adoracji Najświętszego Sakramentu możemy spojrzeć na Jezusa. Pozwólmy, by nasze spojrzenia spotkały się. Pozwólmy Bogu działać.

Zachęcam Was bardzo gorąco, Moi Drodzy, szukajcie adoracji i w ciszy modlitwy oddawajcie Jezusowi to, co w Was krzyczy, co jest Waszym cierpieniem i trudem, ale też mówcie Mu o swoich radościach i nadziejach. Pamiętajcie, że Jezus jest Dobrym Pasterzem, który spogląda na nas z perspektywy Krzyża, a to znaczy, z perspektywy miłości. Otaczajcie wciąż modlitwą Waszych kapłanów, by trwali w wierności i miłości wobec Boga. Wspierajcie ich zwłaszcza wtedy, gdy przeżywają duchową walkę i zmaganie ze słabością.

Czytaj więcej: Jezus, który powołuje, patrzy na nas z miłością

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

Opublikowano: 27 kwiecień 2019

Odsłon: 841

List Pasterski Episkopatu Polski na Niedzielę Miłosierdzia 2019 r.

 Umiłowani w Panu Siostry i Bracia!

 Teksty biblijne, które dziś, w Święto Miłosierdzia Bożego rozważamy, prowadzą nas do spotkania z Chrystusem Zmartwychwstałym, a także przybliżają nam początki misji Kościoła, w którym wiodącą rolę pełnią Apostołowie. Misja Kościoła jest kontynuacją misji samego Jezusa. Wskazują na to słowa, które usłyszeliśmy w Ewangelii: „Jak Ojciec Mnie posłał, tak Ja was posyłam” (J 20,21). Apostołowie, w mocy otrzymanego Ducha Świętego, głoszą Słowo Boże, odpuszczają grzechy, wyrzucają złe duchy, niosą pomoc chorym.

 Przedstawione w dzisiejszych czytaniach działania Kościoła można – kierując się słowami Papieża Benedykta XVI – sprowadzić do trzech zadań. Są nimi: głoszenie Słowa Bożego, sprawowanie sakramentów i posługa miłości. Zadania te, jak pisał Papież, „są ściśle ze sobą związane i nie mogą być od siebie oddzielone”. Ponadto dodał: „Caritas nie jest dla Kościoła rodzajem opieki społecznej, którą można by powierzyć komu innemu, ale należy do jego natury, jest niezbywalnym wyrazem jego istoty” (Deus caritas est, 25). Kościół, mając to na uwadze, od początku prowadzi działalność charytatywną, której celem jest niesienie pomocy potrzebującym.

 Szczególną rolę w służbie miłosierdzia pełni wolontariat. Jest on dobrowolną, świadomą oraz bezpłatną działalnością na rzecz innych. Natomiast w znaczeniu chrześcijańskim wolontariat to dobrowolne świadczenie miłosierdzia bliźnim ze względu na wiarę w Jezusa, który utożsamia się z każdym, kto potrzebuje pomocy: „Wszystko, cokolwiek uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili” (Mt 25,40). Jeśli ktoś pomaga potrzebującemu, to służy samemu Jezusowi. A Jezus zapewnia: „Jeśli ktoś mi służy, uczci go mój Ojciec” (J 12,26). Czyż może nas ktoś bardziej uczcić niż Bóg?

Czytaj więcej: WOLONTARIAT W SŁUŻBIE MIŁOSIERDZIA

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

Opublikowano: 14 kwiecień 2019

Odsłon: 858

W piątek, (12.04.2019r.) o godz. 17.30, odbyła się Droga Krzyżowa ulicami Rybna, której przewodniczył ks. Proboszcz Andrzej Sałkowski wraz z ks. Mirosławem Nowosielskim i służbą liturgiczną. Uczestniczyło w niej wielu parafian.Pierwsza stacja rozważana była przed Kościołem, a kolejne w procesji przez wytyczone ulice naszej parafii. W pierwszej stacji Krzyż nieśli ministranci, a następnie parafianie, którzy zmieniali się przy każdej stacji. Rozważania również czytane były przez parafian. Dotykały one problemów i trudności z którymi boryka się dzisiejszy człowiek. Kierowały nas do refleksji nad naszym życiem i poruszały serca każdego z nas. Przedstawiały trudne relacje w rodzinie i nie tylko, mówiły o zranieniach jakie w nas są. Prosiliśmy Jezusa o pomoc w uzdrowieniu ich oraz niesienia naszych życiowych Krzyży. W przechodzeniu do kolejnych stacji śpiewane były pieśni związane z Męką Pańską.
Droga Krzyżowa została zakończona ostatnią stacją przed Kościołem. Mimo zimna na zewnątrz, w sercach towarzyszyło nam ciepło przez całą Drogę.