AKTUALNOŚCI
- Szczegóły
- Kategoria: Aktualności
- Odsłon: 660
W dniu 26 maja br. w Dzień Matki czternaścioro dzieci z naszej parafii przystąpiło po raz pierwszy do Komunii świętej. Jedenastu chłopców i trzy dziewczynki mogą od dzisiaj w pełni uczestniczyć we Mszy świętej i karmić się Najświętszym Ciałem Pan Jezusa - pokarmem, które daje życie wieczne. Dzieciom życzymy wzrastania w wierze i nieustannego zjednoczenia ze Zbawicielem.
- Szczegóły
- Kategoria: Aktualności
- Odsłon: 649
Słowo biskupów do wiernych
Kto by się stał powodem grzechu dla jednego z tych małych,
którzy wierzą we Mnie, temu byłoby lepiej
kamień młyński zawiesić u szyi i utopić go w głębi morza (Mk 9, 42)
Drogie Siostry i drodzy Bracia!
W ostatnim czasie wspólnota Kościoła w Polsce wstrząsana jest kolejnymi bolesnymi informacjami o wykorzystywaniu seksualnym dzieci i młodzieży przez niektórych duchownych. Przestępstwa te są źródłem głębokiego cierpienia osób pokrzywdzonych. Nie ma słów, aby wyrazić nasz wstyd z powodu skandali seksualnych z udziałem duchownych. Są one powodem wielkiego zgorszenia i domagają się całkowitego potępienia, a także wyciągnięcia surowych konsekwencji wobec przestępców oraz wobec osób skrywających takie czyny.
Cierpienia osób pokrzywdzonych dotykają nie tylko ich samych, ale także całych rodzin oraz wspólnot kościelnych. Przestępstwa te „przysłoniły blask Ewangelii takim mrokiem, jakiego nie znały nawet wieki prześladowań” (Benedykt XVI, List do katolików w Irlandii, 19.03.2010).
Głęboko tkwią w nas wykrzyczane słowa świadectwa osoby pokrzywdzonej, iż Chrystus nie krzywdził dzieci. „To [co ksiądz zrobił] naprawdę odcisnęło bardzo duże piętno na moim dorosłym życiu. Ja do tej pory mam koszmary. Cały czas jest to we mnie” – tak powiedziała w filmie w czasie konfrontacji z oprawcą 39-letnia Anna, przed laty 9-letnia uczennica. I drugie świadectwo, przekazane w artykule napisanym przez dorosłego dziś mężczyznę: „Nie mam żalu do Kościoła. Wiem, że skrzywdził mnie nie [cały] Kościół, lecz konkretna osoba. Nie wiem, czy ktokolwiek z przełożonych cokolwiek o tym wiedział. Ale martwi mnie, że tacy jak ja, pozostają poza kościelną sferą uwagi”. Obydwa wyznania są wstrząsające – to nigdy nie powinno się było wydarzyć.
1. Świadectwo cierpienia
Wielu z nas obejrzało film „Tylko nie mów nikomu”. Ten dokument, to przede wszystkim wstrząsające relacje dorosłych dziś osób, wykorzystywanych w dzieciństwie przez duchownych. Zawiera on także przykłady braku wrażliwości, grzechu zaniedbania i niedowierzania osobom skrzywdzonym, co w konsekwencji chroniło sprawców. Film, przyjmując perspektywę pokrzywdzonych, uświadomił nam wszystkim ogrom ich cierpienia. Każdy, kto jest wrażliwy, poznając losy osób pokrzywdzonych, odczuwa ból, wzruszenie i smutek wobec ich cierpienia. Dziękujemy wszystkim, którzy mieli odwagę opowiedzieć o swoim cierpieniu. Zdajemy sobie sprawę z tego, że żadne słowo nie jest w stanie wynagrodzić im krzywd, jakich doznali.
Przyznajemy, że jako pasterze Kościoła nie uczyniliśmy wszystkiego, aby zapobiec krzywdom.
Dla wielu wiernych, szczególnie dla młodych szczerze szukających Boga, skandale seksualne z udziałem duchownych stają się ciężką próbą wiary i powodem do wielkiego zgorszenia. Rozczarowanie i oburzenie jest tym większe i boleśniejsze, że dzieci zamiast troskliwej miłości i towarzyszenia w szukaniu bliskości Jezusa doświadczyły przemocy i brutalnego odarcia z godności dziecka. Od początku swego istnienia wspólnota kościelna uznawała takie zachowania za wyjątkowo ciężki grzech; według słów Chrystusa „kto by się stał powodem grzechu dla jednego z tych małych, którzy wierzą we Mnie, temu byłoby lepiej kamień młyński zawiesić u szyi i utopić go w głębi morza” (Mk 9,42). „Biada człowiekowi przez którego dokonuje się zgorszenie” (Mt 18,7).
- Szczegóły
- Kategoria: Aktualności
- Odsłon: 812
W dniu 21 maja we wspomnienie św. Jana Nepomucena została poświęcona nowa figura tegoż świętego w odnowionej kapliczce w Szwarocinie. Zgromadzeni licznie mieszkańcy wraz z Proboszczem i Wójtem odśpiewali Litanię loretańską zawierzając wieś opiece Matki Bożej i św. Jana Nepomucena.
- Szczegóły
- Kategoria: Aktualności
- Odsłon: 648
List Biskupa Łowickiego na Niedzielę Chrystusa Dobrego Pasterza
Czcigodni Bracia w kapłaństwie,
Osoby życia konsekrowanego,
Drodzy Bracia i Siostry,
W IV Niedzielę Wielkanocy obchodzimy Niedzielę Chrystusa Dobrego Pasterza. Sam Jezus używa tego porównania – widzi nas jako swoje owce, które dobrze zna, o które się troszczy i które chroni przed złem. Ci zaś, którzy należą do Chrystusa, znają Jego głos i słuchają wezwań, jakie do nich kieruje Dobry Pasterz. To piękny obraz dialogu między Bogiem a człowiekiem. Wsłuchiwać się w Boży głos, to znaczy właściwie odczytywać swoje powołanie. Bóg bowiem wie, jaki jest cel naszej wędrówki, zna nasze talenty i nasze ograniczenia; zna głębię ludzkich pragnień, ale i płytkość naszych zamierzeń, gdy grzech opanuje serce człowieka.
Dziś słyszeliśmy o Pawle i Barnabie, którzy nauczali w Antiochii.
Oto ludzie chętnie ich słuchali. Całe tłumy otwierały serca na ich zachęty
do wytrwania w łasce. Podobnie my, zasiądźmy wokół Słowa i spróbujmy otworzyć się na naukę dnia dzisiejszego.
1. Spojrzenie na kapłaństwo
Pozwólcie, Moi Drodzy, że dzisiaj pochylę się razem z Wami nad tajemnicą kapłaństwa. Jest to w pewnym sensie odpowiedź na wezwanie św. Pawła, który zachęcał w jednym ze swoich listów: Przypatrzcie się, bracia, powołaniu waszemu. Przypatrzmy się więc w szczególny sposób powołaniu kapłańskiemu. Dotykając istoty sakramentu święceń, trzeba pochylić się nad wielkością daru, który zostawił nam Jezus Chrystus, najwyższy i wiekuisty Arcykapłan. To w pewnym sensie spojrzenie na samego Chrystusa, który nadał kapłaństwu najgłębszy sens. Kapłani Starego Testamentu składali ofiary, by przebłagać Boga za ludzkie winy. Wierzono, że ludzki grzech trzeba jakoś naprawić, jakoś wynagrodzić Bogu, którego ten grzech obraża. Przelewano więc krew zwierząt i składano inne ofiary pokarmowe. Winę ludzką wypalał ogień trawiący ofiarę, a dym był znakiem modlitwy unoszącej się ku Bogu.
Jezus Chrystus, Jedyny pośrednik nadał kapłaństwu nowy, głębszy sens. Zmieniając całą praktykę ofiarniczą biblijnego Izraela, sam stał się Ofiarą, którą jako Najwyższy Kapłan złożył za ludzkie grzechy. Jak pouczał prorok Izajasz: Lecz On był przebity za nasze grzechy, zdruzgotany za nasze winy. Spadła Nań chłosta zbawienna dla nas, a w Jego ranach jest nasze zdrowie (Iz 53, 5). Odtąd podczas każdej Mszy świętej uobecniamy tę Najświętszą Ofiarę; Jezus ciągle bierze na siebie nasze grzechy i przelewa swoją Przenajdroższą Krew.
Spojrzenie na kapłana i kapłaństwo może być bardzo różne. Odczuwamy to zwłaszcza w dzisiejszym świecie, który z taką łatwością podgląda innych, oskarża, patrzy z wyrzutem, czy karmi się sensacją. To ci m.in., którzy trudzą się głoszeniem słowa i nauczaniem. A ja pragnę podziękować wszystkim, którzy patrzą na kapłanów dostrzegając wielkość ich powołania. Dziękuję tym, którzy choć wiedzą, że kapłani noszą skarb w naczyniach glinianych ludzkich słabości i ograniczeń, to wciąż zachowują w swoich sercach wielki szacunek dla kapłaństwa. Wiem, że tej życzliwości jest wciąż bardzo dużo. Dziękuję za każde dobre słowo i modlitwę w intencji powołań i powołanych. Dziękuję również za każde wypowiedziane na widok księdza pozdrowienie: Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus! Chwalimy w ten sposób samego Chrystusa i dajemy świadectwo naszej wierze. Dziękuję za wszelką życzliwość i Wasze zaangażowanie w sprawy Kościoła.
2. Spojrzenie na Jezusa
Myśląc o kapłaństwie patrzymy cały czas na Jezusa Chrystusa, którego Ojciec uświęcił i posłał na świat (por. J 10, 36). To spojrzenie jest wciąż tak bardzo ważne. I chyba nie sposób nie wspomnieć w tym miejscu o doświadczeniu Adoracji Najświętszego Sakramentu. Jest to modlitwa niełatwa, zwłaszcza, gdy trwamy w milczeniu. Można powiedzieć, że pozornie nie podejmujemy w ogóle działania. Nie jest to jednak żaden duchowy letarg. Przeciwnie, dzięki mojemu milczeniu, mogę wsłuchiwać się w Boga, to On działa. Patrzę i słucham. Otwiera się moje serce, a Bóg je rozszerza, bym mógł przyjąć jeszcze więcej łask. Oddaję mój czas Bogu. Oddaję Mu cześć w Duchu i prawdzie. Wpatrzony w Jezusa, czerpię z Niego żywotne siły.
Pozwólcie, że wrócę na chwilę do opisu Męki Pańskiej. Gdy św. Piotr zaparł się trzy razy swojego Mistrza, był taki moment, w którym spojrzenia Jezusa i Piotra na chwilę się spotkały. To był ten moment – moment uzdrawiającej adoracji, która przemieniła serce Piotra. Gorzko zapłakał nad swoim grzechem, ale już nie koncentrował się na sobie, tylko na Jezusie, który spojrzał na niego z miłością (por. Mt 26, 69-73). Także podczas adoracji Najświętszego Sakramentu możemy spojrzeć na Jezusa. Pozwólmy, by nasze spojrzenia spotkały się. Pozwólmy Bogu działać.
Zachęcam Was bardzo gorąco, Moi Drodzy, szukajcie adoracji i w ciszy modlitwy oddawajcie Jezusowi to, co w Was krzyczy, co jest Waszym cierpieniem i trudem, ale też mówcie Mu o swoich radościach i nadziejach. Pamiętajcie, że Jezus jest Dobrym Pasterzem, który spogląda na nas z perspektywy Krzyża, a to znaczy, z perspektywy miłości. Otaczajcie wciąż modlitwą Waszych kapłanów, by trwali w wierności i miłości wobec Boga. Wspierajcie ich zwłaszcza wtedy, gdy przeżywają duchową walkę i zmaganie ze słabością.
Czytaj więcej: Jezus, który powołuje, patrzy na nas z miłością
- Szczegóły
- Kategoria: Aktualności
- Odsłon: 606
List Pasterski Episkopatu Polski na Niedzielę Miłosierdzia 2019 r.
Umiłowani w Panu Siostry i Bracia!
Teksty biblijne, które dziś, w Święto Miłosierdzia Bożego rozważamy, prowadzą nas do spotkania z Chrystusem Zmartwychwstałym, a także przybliżają nam początki misji Kościoła, w którym wiodącą rolę pełnią Apostołowie. Misja Kościoła jest kontynuacją misji samego Jezusa. Wskazują na to słowa, które usłyszeliśmy w Ewangelii: „Jak Ojciec Mnie posłał, tak Ja was posyłam” (J 20,21). Apostołowie, w mocy otrzymanego Ducha Świętego, głoszą Słowo Boże, odpuszczają grzechy, wyrzucają złe duchy, niosą pomoc chorym.
Przedstawione w dzisiejszych czytaniach działania Kościoła można – kierując się słowami Papieża Benedykta XVI – sprowadzić do trzech zadań. Są nimi: głoszenie Słowa Bożego, sprawowanie sakramentów i posługa miłości. Zadania te, jak pisał Papież, „są ściśle ze sobą związane i nie mogą być od siebie oddzielone”. Ponadto dodał: „Caritas nie jest dla Kościoła rodzajem opieki społecznej, którą można by powierzyć komu innemu, ale należy do jego natury, jest niezbywalnym wyrazem jego istoty” (Deus caritas est, 25). Kościół, mając to na uwadze, od początku prowadzi działalność charytatywną, której celem jest niesienie pomocy potrzebującym.
Szczególną rolę w służbie miłosierdzia pełni wolontariat. Jest on dobrowolną, świadomą oraz bezpłatną działalnością na rzecz innych. Natomiast w znaczeniu chrześcijańskim wolontariat to dobrowolne świadczenie miłosierdzia bliźnim ze względu na wiarę w Jezusa, który utożsamia się z każdym, kto potrzebuje pomocy: „Wszystko, cokolwiek uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili” (Mt 25,40). Jeśli ktoś pomaga potrzebującemu, to służy samemu Jezusowi. A Jezus zapewnia: „Jeśli ktoś mi służy, uczci go mój Ojciec” (J 12,26). Czyż może nas ktoś bardziej uczcić niż Bóg?
- Szczegóły
- Kategoria: Aktualności
- Odsłon: 621
W piątek, (12.04.2019r.) o godz. 17.30, odbyła się Droga Krzyżowa ulicami Rybna, której przewodniczył ks. Proboszcz Andrzej Sałkowski wraz z ks. Mirosławem Nowosielskim i służbą liturgiczną. Uczestniczyło w niej wielu parafian.Pierwsza stacja rozważana była przed Kościołem, a kolejne w procesji przez wytyczone ulice naszej parafii. W pierwszej stacji Krzyż nieśli ministranci, a następnie parafianie, którzy zmieniali się przy każdej stacji. Rozważania również czytane były przez parafian. Dotykały one problemów i trudności z którymi boryka się dzisiejszy człowiek. Kierowały nas do refleksji nad naszym życiem i poruszały serca każdego z nas. Przedstawiały trudne relacje w rodzinie i nie tylko, mówiły o zranieniach jakie w nas są. Prosiliśmy Jezusa o pomoc w uzdrowieniu ich oraz niesienia naszych życiowych Krzyży. W przechodzeniu do kolejnych stacji śpiewane były pieśni związane z Męką Pańską.
Droga Krzyżowa została zakończona ostatnią stacją przed Kościołem. Mimo zimna na zewnątrz, w sercach towarzyszyło nam ciepło przez całą Drogę.
- Szczegóły
- Kategoria: Aktualności
- Odsłon: 621
W IV niedzielę Wielkiego Postu (31 marca) na Mszy św. o godzinie 9:00 dwóch aspirantów: Adam i Franciszek, zostało promowanych na ministrantów.
- Szczegóły
- Kategoria: Aktualności
- Odsłon: 882
W dniach 28 - 30 marca w naszej parafii odbyły się rekolekcje. Nauki na czas duchowego wzrastania wygłasza o. Stanisław Jarosz, paulin - proboszcz sanktuarium Matki Bożej Zwycięskiej w Brdowie.
Poniżej linki do odsłuchania poszczególnych konferencji, a także Drogi Krzyżowej.
Wcześniej bo w dniach 18 - 20 marca odbyły się rekolekcje w Szkole w Rybnie. Prowadził je ks. Mirosław Nowosielski wraz z grupą ponad dwudziestu animatorów. Dzieci i młodzież rozważała między innymi tajemnicę Bożej miłości. Spotkania odbywały się w budynku szkoły. Ostatniego dnia w kościele uczestnicy przystąpili do sakramentu pojednania, a następnie uczestniczyli w Eucharystii.
W dniach 10 - 12 kwietnia trwały rekolekcje w Szkole Specjalnej w Erminowie. Prowadził je ks. Andrzej Sałkowski. Pierwszego dnia dzieci pod kierownictwem katechetki p. Kazimiery Ćwiklińskiej przygotowały słowno - muzyczne rozważanie o potędze Krzyża.